Kardiomiopatia u psów

Kardiomiopatia, zaliczana do najczęstszych chorób serca, jest chorobą bardzo poważną.

U psów występują różne formy kardiomiopatii . Różnią się one w zależności od przyczyny, objawów i ciężkości, ale wszystkie mają wspólny udział w mięśniu sercowym , który jest niczym innym jak mięśniem serca . Niestety prognozy dotyczące wyzdrowienia są często złe, a oczekiwana długość życia chorego psa jest raczej krótka.

Definicja

Kardiomiopatia, szeroko rozumiana, jest chorobą mięśnia sercowego, czyli tkanki mięśniowej serca. U psów termin ten ogólnie odnosi się do kardiomiopatii rozstrzeniowej (DCM).

Kardiomiopatia rozstrzeniowa u psów charakteryzuje się deficytem kurczliwości mięśnia sercowego, związanym ze zmniejszeniem grubości ścian serca i rozszerzeniem komór serca.

Ponieważ serce cierpi z powodu niedostatecznego skurczu , krew wraca z tego narządu tylko przy zmniejszonym przepływie, co powoduje słabe dotlenienie narządów. Jednocześnie krew ma tendencję do gromadzenia się w komorach serca , ponieważ jest ona słabo wydalana i niedostatecznie wydalana, co powoduje rozszerzenie tej ostatniej.

Początki kardiomiopatii u psów

Podstawowe przyczyny kardiomiopatii u psów są nadal słabo poznane . Wydaje się jednak, że jest to oczywiste, że choroba ta jest dziedziczna , ponieważ niektóre rasy psów mają predyspozycje . Są to zwykle duże psy, takie jak dog niemiecki , doberman i wilczarz irlandzki , ale także rasy średniej wielkości, takie jak golden retriever i bokser .

Objawy i konsekwencje

Kardiomiopatia rozstrzeniowa u psów nie jest łatwa do zdiagnozowania, ponieważ może nie objawiać się wyraźnymi lub specyficznymi objawami. Rzeczywiście, zmęczenie , utrata masy ciała i utrata przytomności spowodowane chorobą mogą być przyczyną wielu różnych interpretacji, bez konieczności podejrzenia CMD na początku.

W każdym razie inne oznaki mogą pomóc skierować diagnozę weterynarza na ślad kardiomiopatii, takie jak nieprawidłowy wzrost objętości brzucha , będący konsekwencją nagromadzenia się w nim płynu.

Arytmia serca i słaby puls są również częścią skutków, a tym samym objawów kardiomiopatii psów, podobnie jak trudności w oddychaniu i kaszel , często związane z obrzękiem płuc (gromadzenie się płynu w płucach w wyniku powrotu krwi). samo w sobie spowodowane utratą szczelności zastawek serca).

W celu postawienia diagnozy lekarz weterynarii może skorzystać z różnych procedur: elektrokardiogramu, RTG klatki piersiowej, echokardiografii, Dopplera itp. Techniki te pozwalają na wykrycie wyżej wymienionych objawów.

Pies nie daje sobie rady

Szanse na wyzdrowienie psa z CMD są prawie zerowe . Zwykle śmierć następuje po kilku miesiącach lub nawet znacznie wcześniej (nagła śmierć).

Obecnie nie ma na to lekarstwa. Opieka weterynaryjna ma głównie na celu poprawę jakości życia zwierzęcia poprzez działanie na niewydolność serca związaną z CMD (tlenoterapia, odpoczynek itp.).